[Robson Kerman]

W ogóle, dobrą praktyką programistyczną jest, jak to napisałeś "całą zawartość pętli loop" umieszczać w oddzielnych blokach. Czy to w funkcjach, strukturach, klasach - zależy co tam wykombinowałeś.
A to czy ty te swoje funkcje umieścisz w tym samym pliku co pętla główna, czy w oddzielnym, dla kompilatora nie ma znaczenia, ponieważ wywołanie funkcji, jest dla kompilatora, równoznaczne z jej wpisaniem w miejscu wywołania.
Pisanie funkcji i klas w oddzielnym pliku, niesie ze sobą niewspółmierne korzyści.
Możesz taką klasę (czy funkcję itp.) wykorzystać w innym projekcie, podając po prostu ścieżkę do pliku z tą klasą(czy funkcją itp.).
Pisanie funkcji w oddzielnych plikach, rządzi się swoimi prawami.
Musisz stworzyć dwa piki. Jeden z rozszerzeniem .h (lub .hpp, zależy od standardu) i drugi z rozszerzeniem .c (lub .cpp, zależy od standardu).
Plik nagłówkowy .h zawiera tylko deklaracje funkcji, plik .c zawiera ścieżkę do pliku .h oraz definicje funkcji.
Do pliku głównego (tego z funkcją główną) dołączamy plik nagłówkowy poleceniem: #include <ścieżka_do pliku.h>
Jeśli zawiera funkcje, to możemy po prostu te funkcje wywoływać, jeśli klasę, lub klasy, to budujemy na jej podstawie obiekt i pracujemy normalnie jak byśmy go skonstruowali w pliku głównym.